Doorzoek website
Wij helpen je graag bij het vinden van de juiste informatie
Daar issie: de laatste Mike's Memo van 2022. Onze gastblogger Mike sluit dit jaar af met een inspirerende column over verbindende communicatie. Want in onderlinge communicatie lijken we te neigen naar het uitvergroten van verschillen. Terwijl we op zoek zouden moeten gaan naar elementen die ons verbinden. Een must read dus. Lees je mee?
Onlangs kwam ik op LinkedIn een essay uit de Vrij Nederland van november 2019 tegen van journalist Annemiek Leclaire waarin zij aangeeft waarom we moeten leren het beter met elkaar oneens te zijn. Zij buigt zich in een reeks artikelen over nieuwe invullingen van tijdloze fenomenen. Actuele thema: het gesprek, of misschien wel beter, de onderlinge communicatie.
We lijken in onze gesprekken aan minachting voor elkaars standpunten verslaafd ‘als een tong die steeds opnieuw op een pijnlijke kies drukt’. Zodra iemand op Twitter iets schandaligs roept, gaat ons bloed koken, versnelt onze hartslag en slingeren we onmiddellijk beledigingen het platform op. Dat zal ze leren tenslotte! Die minachting op basis van elkaars standpunten is gegrond in wat de wetenschap ‘motive attribution symmetry’ noemt: denken dat je eigen idealen voortkomen uit goedheid en de idealen van je tegenstander uit eigenbelang, bekrompenheid en haat.
"Wat we moeten leren is ‘to disagree better’: respectvol in verbinding blijven met iemand die er anders over denkt dan jij"
In onze onderlinge communicatie lijken we te neigen naar het uitvergroten van verschillen, terwijl we ook op zoek kunnen gaan naar elementen waarop we met elkaar verbinden. Brooks, directeur van de conservatieve denktank American Enterprise Institute, stelt dat we niet hoeven te streven naar eenheid. Maar wel naar méér eenheid, of naar genoeg eenheid. We moeten weer opnieuw leren praten met elkaar, meent hij. Niet alleen omdat het betere beslissingen oplevert, maar ook ‘omdat hersens en hart opbloeien in verbinding, en verschrompelen bij isolatie en vijandigheid’.
Wat we moeten leren is ‘to disagree better’: respectvol in verbinding blijven met iemand die er anders over denkt dan jij. En kennen we ook niet de aloude mythe van de ronde tafel van Koning Arthur waarbij het uitgangspunt is dat niemand de ultieme waarheid in pacht heeft, ook Koning Arthur niet. De waarheid ligt letterlijk in het midden. Het kringbewustzijn van de ronde tafel vraagt aan eenieder om vooronderstellingen los te laten en het echte gesprek met elkaar te gaan voeren. Maar het vraagt ook van iedereen dat je je kwetsbaar durft op te stellen en respect toont voor de ander.
En dan kan ook Twitter een platform van kwetsbaarheid en respect zijn. Zoals de video van Taylor Hawkins’ 16-jarige zoon Shane, die de plek van zijn onlangs overleden vader achter het drumstel innam om in volle kwetsbaarheid zijn versie van My Hero van de Foo Fighters te spelen. Of Manchester City-topaankoop Erling Haaland die als enige van de volgevreten vedetten het respect heeft om zijn trainingsjack ‘gewoon’ af te geven aan de verzorger, in plaats van deze naar hem toe te gooien. Of het fragment van cabaretier Jochem Myjer uit het interview met Coen Verbraak voor het programma Overleven waarin hij tot de conclusie komt dat er geen gradatie is in geluk, dat het volgens hem de gouden truc is om te leren (werk)geluk uit de kleine dingetjes dichterbij huis te halen….
"Door persoonlijke aandacht voor elkaar en het begrijpen van elkaars standpunten, kan verbindende communicatie tot stand komen."
En juist dat gebrek aan respect voor de mensen en omstandigheden dichterbij huis zijn voor mij stuitend bij het toekennen van grote sportevenementen in de afgelopen jaren. Toen ik onlangs Parijs binnenkwam via Porte de la Chapelle, de noordelijke hoofdingang van de Lichtstad, stuitte ik op drugsverslaafden, bedelaars en dakloze migranten. De bewoners zijn het verval daar al lange tijd meer dan zat. Maar toen het Internationaal Olympisch Comité Parijs aandeed met het oog op de Olympische spelen van 2024 die in de Franse hoofdstad plaatsvinden, was La Chapelle drie dagen lang brandschoon en stond er overal politie. Echter had de delegatie zijn hielen nog niet gelicht, of het 'normale leven' hernam weer zijn loop.
Maar dichterbij huis ligt naar mijn mening ook de sleutel voor de oplossing. Door persoonlijke aandacht voor elkaar en het begrijpen van elkaars standpunten, kan verbindende communicatie tot stand komen. Wij zetten ons als IT-flex regisseur daar iedere dag voor in. En verbinding is daarbij cruciaal, met onze opdrachtgevers, partners en professionals. Het gaat bij communicatie immers niet om het winnen van het debat zegt Brooks, het gaat om eenheid te creëren in gedeelde waarden, dat maakt het veel makkelijker om verder te praten. Ik vertrouw erop dat we voldoende gedeelde waarden hebben. En zoals Martin Luther King het ooit typerend zei: ‘Als je vertrouwen hebt, hoef je niet de gehele trap te zien om de eerste stap te zetten’…
Dat was ‘m dan. De laatste van vier Mike’s Memo columns in 2022.
